Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Αναμφισβήτητα ειναι περισσότερα όλα εκείνα που μας ενώνουν απο εκείνα που μας χωρίζουν, …αλλά ακόμη μας χωρίζουν

Χθες η ανάγκη με έριξε στο έλεος ενός γνωστού πολυκαταστήματος ηλεκτρονικών ειδών της Θεσσαλονίκης με σκοπό την άμεση αγορά ενος netbook. Τυχαία, συνοδευόμουν απο έναν φίλο, ξενόφωνο ο οποίος με Ιώβεια υπομονή ανέμενε την ολοκλήρωση της αγοράς μου όσο εγώ μελετούσα σχολαστικά τα χαρακτηριστικά των χριστουγεννιάτικων προσφορών ψάχνοντας εκείνο που θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μου.
Καποια στιγμή αφού η φορτική παρουσία μας είχε γίνει αισθητή στο κατάστημα, ένας ευγενέστατος πωλητής κατευθύνθηκε προς το μέρος μας με πρόθεση να διευκολύνει και να επιταχύνει την αγορά μας.
«Να σας βοηθήσουμε», μας ρώτησε
«Ενδιαφερόμαστε για ένα netbook....»
Αρχικα ο ευγενέστατος πωλητής του Χ υποκαταστήματος, έκρινε το ένα εκ των δυο ενδιαφερόμενων φύλλων διανοητικά και πνευματικά υποδεέστερο του άλλου και ενδεχομένως οριακής αντίληψης, για αυτό και αρκέστηκε στο να εξηγεί με ζήλο στον ισπανόφωνο φίλο μου τα χαρακτηριστικά όλων των διαθέσιμων εκθεμένων υπολογιστών..., επεξεργαστές, μνήμες ραμ, κάρτες γραφικών, κάρτες ήχου θύρες επέκτασης PCI.. ένας ατελείωτος μονόλογος με μοναδικό αποδέκτη τον φίλο μου και εμένα στη θέση της χαριτωμένης γλάστρας στην οποία ο πωλητής απεύθυνε ένα χαμόγελο κάθε 15 δεύτερα μονολόγου. Καποια στιγμή η έκθεση των προϊόντων τελείωσε και τότε ο πωλητής μας, έκανε το μοιραίο λάθος να ρωτήσει το ξενόφωνο ακροατή του
«πόσα χρήματα διαθέτετε?»
«Δεν σας καταλαβαίνει» απάντησα «για εμένα ειναι ο υπολογιστής»
Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
- Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι.
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
αρβανιτιά τον πλάκωσε στου Δημουλα τον πύργο
«Για εσάς? ένα χαριτωμένο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του «τότε μήπως να βλέπαμε κατι σαν αυτό?»
Και να! ξεπροβάλει απο το πουθενά το νέο netbook γνωστής μάρκας το οποίο διακρίνονταν κυρίως για την κομψή του εξωτερική εμφάνιση και για κανένα αλλο χαρακτηριστικό του, καθώς ο πωλητής φρόντιζε διαρκώς να μου τονίζει πως το κόκκινο χρώμα του κυριαρχούσε τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του netbook θεωρούταν υπεραρκετό χαρακτηριστικό για την χρήση του επιτραπέζιου διακοσμητικού μπιμπελό που αναμφισβήτητα θα του έδινα ενώ συγχρόνως απέδιδε τα εύσημα στον εαυτό του - άριστου γνώστη της γυναίκας καταναλώτριας - για την επιτυχή επιλογή, που προφανώς θεώρησε πως με ενθουσίασε.
Είχε δίκιο, είχα μείνει άναυδη!
Η έκπληξη μου όμως ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν το επιτυχημένο one man show ολοκληρώθηκε με την προβολή των κατάλληλων αξεσουάρ. ένα ροζ ποντίκι και ένα USB της Cake royale Series.
Κύριοι...
Όσοι δε γνωρίζουν την αρχή της μη διακριτικής μεταχείρισης, ενημερώνω πως έχει ως στόχο τη διασφάλιση ισότητας στη μεταχείριση των ατόμων ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, φυλής, ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ΑΛΛΑ και γενετήσιου προσανατολισμού.
καλή χρονιά!

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

θενκσγκίβιν


έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε όλοι οι αναγνώστες αν το σάιτ είναι αναρχικό για να το καταγγείλουμε στην υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος...(e-πουλιτσία!, e-πουλιτσία!) πιστεύουμε ότι ο βαθύτερος στόχος του είναι να καταλύσει όλες τις αξίες και τα θέλω της νεοελληνικής κοινωνίας διαβρώνοντας σιγά σιγά τους θεμελίους λίθους του συστήματος...τα'χει βάλει με όλους...πραγματικούς κα μυθικούς ήρωες βγαλμένους ή όχι από τη ζωή, πανάρχαιους θεσμούς...κοκκινοσκουφίτσες, λύκοι, εκκλησιές, ταλέντα ριάλιτι, παραδοσιακά συνοικέσια, χριστούγεννα, κάλαντα, γύφτοι, όλα έχουν ισοπεδωθεί μέσα στη δίνη μιάς αέναης απαξίωσης...εγώ πάντως ευχαρίστως θα έβγαινα να πώ κάλαντα σόλο ή με χορωδία αρκεί να έδινα τη χαρά και την ευτυχία στους συνανθρώπους μου (καλό;)...και τη μοντέλα θα κανα για κανα φράγκο...μη σου πω και το λύκο..(έχω καιρό να κάνω αποτρίχωση...)..και γιατί να θυμώσω με τη νεολαία που κυνηγάει το εύκολο χρήμα όταν το στερείται την ίδια στιγμή που μεγαλοστελέχη πληρώνονταν επί νέας δημοκρατίας με 12.000 ευρώ μηνιαίως χώρια τα έξτρα και έχουν καταντήσει τη χώρα μας σε αυτό το απερίγραπτο χάλι..;;; γι'αυτό παιδιά, φάτε πίείτε τώρα που μπορείτε...φάτε κουραμπιέδες, φάτε μελομακάρονα, φάτε μπριζόλες, γαλοπούλες και σιροπιαστά μέχρι να σκάσετε!! φλερτάρετε και μη φοβάστε να ερωτευτείτε...και σκεφτείτε πόσο τυχεροί είστε που μπορείτε να τα κάνετε όλα αυτά..που έχετε την πολυτέλεια να πείτε...αχ δε μ'αρέσουνε τα κάστανα στη γέμιση...και αν νυστάξετε μετά το φαγητό και θέλετε να τον πάρετε λίγο, ότι υπάρχει ένα ζεστό μαλακό κρεβάτι με ένα αφράτο μυρωδάτο πάπλωμα...και ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι να σας αγαπούν και να σας φροντίζουν....και αφού τα σκεφτείτε αυτά, σκεφτείτε φευγαλέα και όλους αυτούς που στερούνται κάτι ή και όλα αυτά μαζί και ευχαριστήστε ο καθένας ό,τι πιστεύει...θεό, φύση, ενέργεια, ομπάμα, γονείς, ζωή, προπονητής τρίτης γυμνασίου...ευχαριστήστε..ευχαριστήστε για τα πράγματα που έχετε και που δεν είναι δεδομένα για όλους τους ανθρώπους...καλά χριστούγεννα!

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Μην αγχώνεστε, έτσι κι αλλιώς οδεύουμε προς τον παράδεισο

«Πάνε πια οι διωγμοί, ήρθε ο δοξασμός. Πάνε οι ατιμώσεις, ήρθε η τιμή. Πάνε οι χλευασμοί, ήρθαν οι έπαινοι. Πάνε τα μαρτύρια, ήρθαν τα στεφάνια Πάνε οι αγώνες, ήρθαν τα έπαθλα Πάνε οι θλίψεις, ήρθε η χαρά Πάνε οι στερήσεις, ήρθε η απόλαυση. Πάνε οι κόποι, ήρθε η ανάπαυση. Πάνε οι πόλεμοι, ήρθε η ειρήνη. Πάνε οι σταυροί, ήρθε η ανάσταση. Πάει ο φευγαλέος χειμώνας της επίγειας ζωής, ήρθε η αιώνια άνοιξη της επουράνιας.»

Δηλαδή ο παράδεισος "εξιλεώνει" τα επί αιώνων κατορθώματα της εκκλησίας και στη βάση μιας φορτικής αντίληψης αποκτά όλα τα χαρακτηριστικά που συνάδουν επιτυχώς τον ρολό του διορθωτή στα όσα κατά καιρούς έχει δημιουργήσει η ίδια και οι αντιπρόσωποι της, καταργώντας έτσι το αλάθητο της Συνόδου?

Oh ….really???

Αναμφίβολα η εκκλησία αντιλαμβάνεται την κοινωνική πραγματικότητα με βάση αντιλήψεις αναχρονιστικές και προ-δημοκρατικές τις οποίες επιζητά να επιβάλει στην κοινωνία ξεκινώντας από τα σχολεία. Στον 21 αιώνα η εκκλησία καλυμμένη από τον νόμο (1566/85) συνεχίζει να διδάσκει το θρησκευτικό μάθημα υποχρεωτικά, επιβάλλοντας έμμεσα την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, πράγμα που για πολλούς, -εμού συμπεριλαμβανομένης- έχει άκρως κατηχητικό χαρακτήρα, είναι μονοφωνικό ως εκ της φύσεώς του, και συνεπώς, δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μιας ελεύθερης πλουραλιστικής δημοκρατικής κοινωνίας, αφαιρώντας έτσι στον κάθε ένα μας, το προσωπικό δικαίωμα της αντικειμενικής ουσιαστικής επιλογής και άσκησης των «πιστεύω» του.
Κάποιες χώρες στην προσπάθεια τους να απομονώσουν την θρησκεία από την μόρφωση αντικατάστησαν τα θρησκευτικά με το μάθημα της «ηθικής»( κανόνες συμπεριφοράς δηλαδή «με μεγάλη δόση καθωσπρεπισμού και σεμνοτυφίας» που μας κάνουν σωστούς ανθρώπους, καλούς χαρακτήρες, χρήσιμους στην κοινωνία), με λίγα λόγια αντικατέστησαν την λέξη αλλά όχι το περιεχόμενο.

Αναφέροντας τους όρους «αφαίρεση / δικαίωμα της μη ελεύθερης επιλογής», ασκώ την προσωπική μου ταπεινή κριτική στο γεγονός ότι ακόμη και αν στον ενήλικο βίο μας και ύστερα από ανάλυση όλων των πληροφοριών που έχουμε λάβει τόσα χρόνια αποφασίσουμε να δηλώσουμε αθεϊστές, στην πραγματικότητα είμαστε απλά αγνωστικιστές αφού ακόμη και ο αφορισμός ορίζεται ως εκκλησιαστική ποινή και όχι ως αναφαίρετο προσωπικό δικαίωμα του καθενός. Από την άλλη η ουδέτερη και ανεξάρτητη συμβίωση μας στην κοινωνία, περά από θρησκευτικούς προσηλυτισμούς και συνήθειες δεν είναι εφικτή. Γιορτές, γάμοι βαφτίσια κηδείες και έθιμα μπαίνουν καθημερινά στην ζωή μας, έχουν άκρως θρησκευτικό προφίλ και μας επιβάλλονται ασυνείδητα.
Παράλληλα η εσωτερική συνείδηση που συνοδεύει τις καθημερινές μας πράξεις, είναι αναμφίβολα επηρεασμένη από τον πολυετή βομβαρδισμό θρησκευτικών μηνυμάτων καθωσπρεπισμού, θρησκολιπτικές ενοχικές φοβίες όπως η αμαρτία, η απόψεις από θρησκευτικά και φιλοσοφικά δόγματα. Αν και είναι υπαρκτό το σύνολο των παραστάσεων, ιδεών, αξιών και κανόνων μιας πιο φιλελεύθερης κοινωνικής ομάδας, δεν είναι εφικτή η υλοποίηση του, διότι αν και συνειδητοποιημένη στα πιστεύω της, αδυνατεί να λειτουργήσει ως απομονωμένη μειονότητα και πολύ περισσότερο να μεγαλώσει τα παιδιά της ως μειονότητα.

Στην Ελλάδα, το Σύνταγμα του 1975, που αν και αναθεωρήθηκε, συνεχίζει να ισχύει, νομίζω πως θεμελίωσε το πολίτευμα στη λαϊκή κυριαρχία, κάτι που σημαίνει ότι μερίμνησε να διαχωρίσει την πολίτικη από τη θρησκεία κατοχυρώνοντας και συνταγματικά το δικαίωμα της επιλογής…..η όχι?

Ακούω και διαβάζω συχνά πως για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς, Εν όψη 2010 και νέας κυβέρνησης ελπίζω να φροντίσουν οι αρμόδιοι για τα ευκόλως εννοούμενα.

Μια γενιά, μόνο μια γενιά να μεγαλώσει και να μορφωθεί ελεύθερα αρκεί. Εμείς αποτελούμε το κράτος

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

(Τζόμπε Κοβάτα “Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέξε μου και γλίστρισα”) ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουμε ένα παραμύθι. Παίρνουμε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους βάζουμε σε ένα κάστρο ή σε ένα δάσος… Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι που το κατοικούν αποκλειστικά και μόνο ηλίθιοι.
Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ζει στο δάσος και είναι ενενήντα πέντε χρονών. Τράβα στο γηροκομείο, μωρή ηλίθια! Πώς σου κατέβηκε, ενενήντα πέντε χρονών γυναίκα, να ζεις μόνη στο δάσος και να αναγκάζεις τους συγγενείς να πηγαίνουνε μπρος πίσω, μπρος πίσω, μέσα στον δρυμό;! Κι ύστερα σου λένε γιατί ο κόσμος πετάει τη γιαγιά από το τρένο! Είναι λογικό κι επόμενο!!!
Κι αν πεις για τη μαμά της Κοκκινοσκουφίτσας; Άλλη ανεγκέφαλη. Δίνει στη μικρή το καλαθάκι και της λέει: “Παρ’ το και πήγαινε φαΐ στη γιαγιά!” Πού το στέλνεις το παιδί μόνο του στο δάσος, κυρά μου; Το ρίχνεις στο στόμα του λύκου!
Με το που φτάνει στο δάσος, συναντάει τον πιο ηλίθιο λύκο στην ιστορία της WWF, ο οποίος δεν την τρώει, παρά ρωτάει με αγωνία: “Πού πας, καλό μου κοριτσάκι;”
“Στη γιαγιά μου”, απαντάει αυτό.
Κι ο λύκος, αντί να τη φάει επί τόπου, όπως θα έκανε κάθε λύκος με φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και στήνει ολόκληρο σενάριο, που μπροστά του τύφλα να ‘χει και η πιο κιτς λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα. Φτάνει στο σπιτάκι και χτυπάει την πόρτα.
“Τοκ, τοκ”.
“Ποιος είναι;”
“Η Κοκκινοσκουφίτσα”.
“Πέρνα μέσα”.
Κι εδώ έχουμε την επιβεβαίωση πως ο εγκέφαλος της γιαγιάς έχει μαλακιστεί τελείως: έστω κι αν η Κοκκινοσκουφίτσα έχει φωνή βραχνοκόκορα σε κρίση άσθματος, πώς γίνεται να μην καταλάβει η γιαγιά ότι πρόκειται για λύκο;
Τότε πια μπαίνει ο λύκος και τρώει τη γιαγιά. Προσέξτε την καλή αγωγή του λύκου, που δεν θα έμπαινε ποτέ να φάει κάποιον χωρίς προηγουμένως να χτυπήσει την πόρτα.
Εδώ έρχεται το αριστούργημα της ιστορίας. Το πραγματικά μεγαλοφυές: ο λύκος, αντί να στηθεί πίσω από την πόρτα με ένα ρόπαλο και να πει: “Με το που θα έρθει η πιτσιρίκα, θα της τραβήξω μιας ροπαλιά στο κεφάλι, θα τη βράσω κι ύστερα θα τη ροκανίσω” - όόόχι, φίλε μου! Τι κάνει ο λύκος;! Φοράει τη νυχτικιά της γιαγιάς, το σκουφάκι με τα αυτιά του να βγαίνουν από ειδικές κουμπότρυπες που έχει φτιάξει ο ίδιος (είναι γνωστοί δεξιοτέχνες μόδιστροι οι λύκοι) και χώνεται στο κρεβάτι.
Φτάνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που οι δικοί της άνθρωποι την αποκαλούν Αϊνστάιν εξαιτίας του ζωηρού και ευφυούς πνεύματός της, μπαίνει, κοιτάζει τον λύκο και, αντί να φωνάξει το 100 ή να του πει: “Τι χάλια είναι αυτά, βρε ηλίθιε; Έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ως λύκος. Ορίστε κατάσταση, σαν μαλλιαρή μουστόγρια είσαι”, πώς αντιδράει; Λέει:
“Ω, γιαγιά, τι μακριές τρίχες που έχεις!”
Τώρα, παιδάκια: όποιο από σας διαθέτει σκύλο, ας δοκιμάσει να του κοτσάρει σκούφο κι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, κι ας δει αν μοιάζει με τη γιαγιά! Εάν ναι, πετάχτε τη γιαγιά σας από το παράθυρο ή παραδώστε τη στις αρχές. Βέβαια, είναι αλήθεια πως η γιαγιά δεν αναγνώρισε τη φωνή του λύκου από τη φωνή της εγγονής της, σύμφωνοι - αλλά η γιαγιά είναι ενενήντα πέντε χρονών και μπορεί να έχει πάθει μαλάκυνση. Όμως η Κοκκινοσκουφίτσα πώς και δεν ξεχωρίζει τη γιαγιά της από έναν λύκο με σκουφάκι;! Ποιον έχει για γιαγιά; Τον Κινγκ Κονγκ;
Ακόμη κι αν η γιαγιά έχει να κάνει χαλάουα από το 1931, ποια είναι; Ο Λούτσιο Ντάλα; Ο άνθρωπος των Ιμαλαΐων;
Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά, και ο λύκος την τρώει!
Αμέσως μετά, για καλή μας τύχη, φτάνει ο κυνηγός, πυροβολεί τον λύκο και, δόξα να ‘χει η Παναγία, έκτοτε αγνοείται η τύχη και της λύκου και της γιαγιάς και της ηλίθιας με το κόκκινο σκουφί.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Άντε και με ένα καλό παιδί!



Αυτό το καλό παιδί τελικά θα με κυνηγά για πάντα! Το πήρα απόφαση, κάθε επιτυχία της ζωής μου θα συνοδεύεται με ένα καλό παιδί που λείπει. Και ότι είχα αποφασίσει αυτή την εβδομάδα, με αδιαπραγμάτευτο δυναμισμό να προσηλωθώ στην μελλοντική μου καριέρα!
Ανωριμότητα λέει ο λαός, "άστα αυτά και κοιτά να βρεις ένα καλό παιδί" ! Την έχασα και αυτή τη χαρά να φωνάξω δυνατά πως εντός ολίγων μηνών εκπληρώνω άλλο ένα μεγαλοπρεπή στόχο μου, το handicap της αδημιούργητης νοικοκυράς με την κλασική έννοια του ορού , νίκησε και πάλι! Το άκουσα ψιθυριστά, το άκουσα στα φωναχτά, το άκουσα σε γάμους σε βαφτίσια, σε κηδείες, πριν από κάθε μεγάλο βήμα της ζωής μου και μετά από κάθε εκπληρωμένο στόχο.
Έχετε δίκιο!
Το διαπραγματεύομαι λοιπόν, που είπαμε πως κάνουν φώλια τα καλά παιδιά? και εγώ θα κάνω τη ρημαδοθυσια να βγω στο νυφοπάζαρο, δεν θα μιλώ το υπόσχομαι! Είπαμε, θα είμαι μια εκθαμβωτικά αποτυχημένη προσωπικότητα και μια λιποβαρής ανυποψίαστη ερωμένη.
Θα γίνω γυναίκα σέξι, θα διάγω βίο ανόητο και ανέμελο, θα συνδυάζω δέκα ρόλους στη συσκευασία του ενός (πάντα με γόβα στιλέτο να πυρπολεί τις φαντασιώσεις του), θα περιμένω τον άντρα τον κουβαλητή, τον έξυπνο, τον “macho” τον φοβερό εραστή, ως που να αποκτήσω μια ουδέτερη επικοινωνία, να δημιουργήσω τις δικές μου πλαστές ισορροπίες, δεν θα προσφέρω αφορμές για συγκρούσεις εξάλλου η πληρότητα βρίσκεται στα υλικά αγαθά! Όλα θα δείχνουν καλά και στρωτά σε μια σχέση που θα απουσιάζουν οι συναισθηματικές ανταλλαγές.
Και εγώ που νόμιζα πως οι γυναίκες απελευθερώθηκαν!

Θα παραμείνω ο Άριελ, το ξωτικό της Καταιγίδας γιατί: «πεθαίνω όταν κάθομαι. Χάνω μια διάσταση [...]
Όταν βγαίνω έξω, είμαι ένα σπουδαίο γεγονός.
Δε χρειάζεται να σκέφτομαι, ούτε να προετοιμάζομαι».
Και το πιο σημαντικό: «Οτιδήποτε συμβεί μέσα μου θα συμβεί δίχως μέριμνα»

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Πως?

Δυο χιλιετίες τώρα απορούμε πως η παναγία συνέλαβε χωρίς να αμαρτήσει…..ενώ αν είχε αμαρτήσει χωρίς να συλλάβει θα 'χαμε ένα σοβαρό κίνητρο να βρούμε τη λύση….

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Κάρτες κάρτες και πάλι κάρτες, μήπως περιμένουν μια απάντηση?



Αν και όχι με τόσο παραδοσιακό τρόπο αλλά άμεσα και άνευ μεσαζόντων θα ευχηθώ τα δικά μου καλά Χριστούγεννα. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων, προκαλεί και αναζωπυρώνει αισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, μήνυμα που μας φέρνει η γέννηση του Θεανθρώπου που ήλθε και σαρκώθηκε από δωδεκάχρονη Παρθένο εκ ύπουλου περιστεριού υπό την επήρεια παραισθησιογόνου κρίνου προκαλώντας σοβαρές ανατροπές στο μοναρχικό καθεστώς της εποχής, ευθυνόμενου για τον αφανισμό του αρσενικού φύλλου της γενιάς του 1μχ.
Δεν έχω την ιταμότητα να ευχηθώ για τούς αλλήλους μου. Ζητήστε άπληστα από τον γνωστό Άγιο με τα Κόκκινα αν και ενημερώνω ότι η απόδοση δεν είναι εγγυημένη. Αν είστε γονείς πέστε από τώρα στην παγίδα της ανεξέλεγκτης κατανάλωσης, προβάλετε σύγχρονες άξιες χωρίς να νιώθετε τύψεις για την τυχόν πολύωρη απουσία σας από το σπίτι, τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά και ο καιρός της άμεσης «αποζημίωσης» επίσης.
Συνιστώ απόλυτη προσοχή την Πέμπτη της 24ης Δεκεμβρίου, οπού πριν καλά καλά ξημερώσει ο θεός τη μέρα, γνωστά άγνωστα τρίο κερδοσκοπικού χαρακτήρα εφοδιασμένα με τον κατάλληλο εξοπλισμού θα χτυπήσουν απειλητικά το κουδούνι σας για να πουν τα κάλαντα, τραγούδια με ευχές για τον νοικοκύρη και για κανένα άλλο μέλος της οικογένειας. Βλεπε- «καλην εσπεραν άρχοντες» «και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.» κ.α.
Να τα πούμε; Να τα πείτε, να τα ξαναπείτε δηλαδή! Και όσο τα λένε τόσο αυξάνονται και τα φιλοδωρήματα, που τελευταία ισοδυναμούν με το βασικό μισθό Τραπεζικού Υπαλλήλου Β κατηγορίας. Και όσο περνούν οι ώρες τόσο εναλλάσσονται τα target group καλάντων.... Τι να περιμένετε?
Α) Βusiness child, παιδιά που έχουν ξεπεράσει την κατάσταση κάλαντα προλεταριάτου και χτυπαν μαζικές βάσης λεωφορείων και εμπορικών καταστημάτων. β) Περήφανη μαμά με μόλις ενός έτους παιδί που το έχει αφήσει μπροστά στην πόρτα σου και έχει κρυφτεί στη σκάλα, γ) Family child που αφού έχουν μοιράσει την είσπραξη της ημέρας περνούν σβάρνα την οικογένεια για τα extra solo. Δ) Tσιγγάνος < μεσαιωνική ελληνική ἀτσίγγανος < αρχαία ἀθίγγανος, με ντατσουν, κλαρίνο και πολύτεκνη οικογένεια. Ε) Αλλοδαπή ζητιάνα με μισόγυμνο παιδί δυο μηνών και έκφραση «αξιον εστι»....ομως εμεις δεν ειχαμε.... Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο.
Τι μένει να ευχηθώ? Ζήτω ο καταναλωτισμός και η ψευτο-αφορμή για ευτυχία!

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Next top ¨victim¨ ?



Με μεγάλη προσπάθεια παρακολούθησα σήμερα το απόγευμα μια επανάληψη της εκπομπής Next top model του ANT1, ένα ακόμη δημιούργημα της αμερικάνικης υποκουλτούρας εισβάλει δυναμικά τα σπίτια μας. Ανυποψίαστες κοπέλες υποβάλουν τους εαυτούς τους σε μια διαδικασία εξευτελισμού της προσωπικότητας τους, «σοβαρά» προβλήματα όπως ρούχα, νύχια μαλλιά, κιλά κ.α επηρεάζουν την ψυχολογία τους καθημερινά. Θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει καμιά γυναίκα τόσο αφελής στην σημερινή κοινωνία που παλεύει την κοινωνική ανισότητα, ώστε να πιστεύει πως η γυναίκα του 2010 μπορεί να ταυτιστεί με την πνευματική ανισσοροπια και την εξευτελιστική απλότητα που περιγράφει η συγκεκριμένη εκπομπή, ας θυμόμαστε ότι η γυναίκα κατά καιρούς έχει καταπιεστεί και υποβαθμιστεί από ανδροκρατικούς κανόνες και κοινωνίες και έχει στιγματιστεί από σχόλια όπως “Θέλουμε λεφτά! Λεφτά και μόνο λεφτά¨ και για να τα κερδίσουμε θα υπομείνουμε τα πάντα¨ που συχνά πυκνά ακούμε να επαναλαμβάνεται στο συγκεκριμένο show , ο παραπάνω ¨στόχος¨ είναι φτηνός και προσβλητικός για τη νοημοσύνη μας.. Από την άλλη αρνούμαι να βλέπω δημόσια ότι μια γυναίκα που μόλις έχει περάσει την εφηβεία, πρέπει να προσποιείται την ελαφρότητα και την πρόκληση για να εξασφαλίσει την επιτυχία στο ξεκίνημα της επαγγελματικής της ζωής.
Μοναδικό μου ερώτημα, που είναι η ΕΣΡ?

Περίπτερο.com
















Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Le mot de bienvenue?


Έξις, δευτέρα φύσις λοιπόν, και τι γίνεται όταν ξαφνικά ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι η «φύση» του θέλει απεγνωσμένα να διαμορφώσει γνώμη, χαρακτήρα, ελεύθερη ηθική και προσωπικότητα?
Επισκέπτεται ένα ψυχίατρο? Γίνεται φερέφωνο των «Think tanks»?
Ούτε το ένα ούτε το άλλο, μπαίνει δυναμικά στη blogoσφαιρα!!! δεν διαθέτει ποιότητα γραφής, δε διασταυρώνει τις πληροφορίες του αλλά είναι επιδέξιος στην κριτική.
Θα γράψω ένα blog μέχρι να βαρεθώ, θα εκφραστώ, θα επαναστατήσω, θα διεκδικήσω μέχρι να επέλθει ο κορεσμός.. και τότε η έξις, η συνήθεια θα μου διαμορφώσει χαρακτήρα, και θα πράττω με συνείδηση και ευθύνη τα συμφέροντα μιας καλά βολεμένης ολιγαρχίας .
Σαν καλή Χ.Ο θα αναζητώ και εγώ –με το αζημίωτο- τον «καλό ποιμένα», στην εικόνα του Θεού η της χαμηλοβλεπούσας συνονόματης Αγίας, (βλέπε: γνωστοί άγνωστοι της σύγχρονης κοινωνίας) .Στην καλύτερη περίπτωση θα οικειοποιούμε συνειδητά τις απόψεις του κάθε αρχηγού κόμματος, που μπορεί να βρίσκει, να ερμηνεύει και να εφαρμόζει τους υπάρχοντες, δήθεν, αλλά άγνωστους για το σύνολο, Νόμους της Ιστορίας, που οδηγούν με νομοτέλεια και διαφάνεια στη Γη της Επαγγελίας. Θα βολευτώ μέσα σε ένα καλό γάμο και θα μείνω με τον ίδιο πάντα «ιδανικό και αντάξιο εραστή» διαιωνίζοντας με πρωτοφανή επιτυχία το υπο εξαφάνιση είδος μου ενώ στα διαλλείματα θα πηγαίνω στο βιντεοκλάμπ της περιοχής για ένα εξωτερικό dvd να κάνω τη δουλεία μου.
Μέχρι τότε όμως, θα συνεχίσω να δημοσιοποιώ και γραπτός πια τα ανώριμα πιστεύω της φεγγαρο-ουτοπίας μου, θα πίνω καφέ με τη Στέλλα και τη Μαριλένα και θα ευελπιστώ απαθής πάνω σε ένα καφέ καναπέ με chaizlong, την πολυπόθητη αλλαγή… γιατί η κοινωνία μπορεί να είναι ή να γίνει διαφορετική: Το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι ανήκουν στα «ενδεχομένως και άλλως έχειν».
let's start?