Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

η ωραία .... κοιμισμένη...


...κι αφού αποφασίσαμε να σχολιάζουμε ένα παραμύθι το μήνα θα αφιερώσω το συγκεκριμένο άρθρο στην ωραία κοιμωμένη και τα μηνύματα που περνάει στα παιδιά. ξεκινάμε με ένα κλισέ τους άτεκνους βασιλιάδες...τείνει να γίνει θεσμός στα παραμύθια..συνήθως δε δεν είναι απλώς άτεκνοι, είναι και γκαντέμηδες μιας και ως είθισται ο μοναχογιός ή η μοναχοκόρη έχει κάποιο κουσούρι ή ακόμη χειρότερο σέρνει κάποια βαριά κατάρα. Δυστυχώς στην πραγματικότητα τα βασιλικά ζεύγη γεννοβολάνε ασταμάτητα κι έχουμε παραδείγματα στην ιστορία μας που θα ευχόμασταν π.χ. να ήταν μονάκριβος ο βασιλιάς Αλέξανδρος που η μοίρα του επεφύλαξε να πεθάνει από δάγκωμα μαϊμούς....είχε όμως αδερφάκια που φρόντισαν να τον αντικαταστήσουν ωσονούπω....αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας...λοιπόν, δύο άτεκνοι γκαντέμηδες και βασιλιάδες αποκτούν με κόπους και θυσίες ένα κοριτσάκι και καλούνε όλο το βασίλειο (προσέξτε τη λεπτομέρεια ΟΛΟ) εκτος...από την πιο σκοτεινή, επικίνδυνη, σκληρή και κακιασμένη μάγισσα...ε εδώ που τα λέμε τα'θελε κι ο κώλος τους...τι λέτε κι εσείς;...κάλα την βρε αδερφέ και ας μην έρθει...αφού στο τέλος θα έρθει ακάλεστη και θα σε καταραστεί κι από πάνω...οι καλές νεράιδες καταφτάνουν να μοιράνουν τη μικρή...της δίνουν ομορφιά, χάρη, ξανθά μαλλιά, κόκκινα χείλη, ωραία φωνή, λεπτότητα...για ακόμη μία φορά συναντάμε τα γνωστά κλισέ της ελαφρότητας και μηδέν υπολογίσιμης μονάδας ως παραγωγικής της γυναίκας αφού καμιά δε σκέφτηκε να της δώσει ένα μυαλό μέσα στο υπέροχο κατά τα άλλα κεφαλάκι της...τι να το κάνει άλλωστε;...εξάλλου στο περισσότερο παραμύθι κοιμάται...έρχεται λοιπόν η κακιασμένη ακάλεστη και ,για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη και μας και των υπολοίπων πρωταγωνιστών, δεν εύχεται να πεθάνει η μικρή αμέσως, αλλά να κοιμηθεί αιώνιο ύπνο και να ξυπνήσει με το πρώτο αγάπης φιλί. Και για να μας αποδείξει το πόσο είναι βιτσιόζα δε θα λειτουργήσει αυτομάτως η κατάρα οπότε θα ήταν και πιο αποτελεσματική γιατί ποιός θα ερωτευόταν ένα βρέφος για να το ξυπνήσει με φιλί αγάπης;, προδίδοντας το φετιχισμό της εποχής της προσθέτει ότι η μικρή όταν γίνει 16 θα τρυπήσει το δάχτυλό της σε ένα αδράχτι και θα πέσει στο γνωστό ύπνο που προαναφέραμε...ο βασιλιάς αντί να ζητήσει συγνώμη που δεν την κάλεσε βγαίνει κι από πάνω...θυμώνει και η μόνη λύση που βρίσκει (μάλλον κι αυτόν τον μοίραναν ανάλογα με τη μικρή όταν ήταν μωρό γιατί δε φημιζόταν για την εξυπνάδα του φαντάζομαι)...είναι να καούν όλα τα αδράχτια του βασιλείου...πως καίς καλέ μου όλα τα αδράχτια καταδικάζοντας έτσι όλη την παραγωγή ενδυμάτων της εποχής;;; κι εδώ αρχίζει ο παραλογισμός του παραμυθιού...το λογικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας απόφασης θα ήταν ένα ολόκληρο βασίλειο να κυκλοφορούσε τυλιγμένο με ακατέργαστα δέρματα ζώων ή και γυμνο ακόμη αλλά όχι...τίποτε δεν αναφέρεται και η βασιλοπαίς έφτασε στο 16ο έτος της ζωής της, ντυμένη με χρυσοκέντητα φορέματα (πού τα φτιάξανε δε μας είπαν...) και αδράχτι δεν είχε αντικρύσει...η κατάρα όμως έπρεπε να πραγματοποιηθεί κι έτσι στο πιο ψηλό πατάρι μια μέρα που εξερευνούσε το παλάτι βρήκε τι νομίζετε; το πιο φυσικό πράγμα...μιά γριούλα να γνέθει σε ένα αδράχτι...τώρα η γριούλα από τι έπασχε και 16 χρόνια δεν πήρε πρέφα ότι είχε καταντήσει είδος προς εξαφάνιση δεν ξέρουμε..ένα είναι σίγουρο...ότι η γριά θα είχε κάνει αμύθητη περιουσία αν είχε καταλάβει τι γινόταν..το γεγονός ότι έγνεθε ανέμελη σε ένα ανεξερεύνητο πατάρι χωρίς φαγητό και ...ξέρετε τι άλλο...το παραβλέπουμε...πίστευε και μη ερεύνα η πριγκιποπούλα μη σας τα πολυλογώ την ξέρετε την ιστορία τρυπήθηκε μες την περιέργειά της (φυσικό αφού δεν είχε ξαναδει αδράχτι) και εδώ είναι και το κλειδί της ηλιθιότητας των γονιών της...δεν μπορούσαν δηλαδή αντι να κάνουν τόσο σαματά να εξηγήσουν στο παιδί ότι δεν κάνει να τρυπιέται σε αδράχτια και ότι είναι κακό τζιζ τζιζ....μέχρι κι ένα δίχρονο ξέρει ότι δεν πρέπει να πιάνει μαχαίρια, μπρίζες, σπίρτα κλπ...ε..ας προσθέτανε στην περίπτωση αυτή και τα αδράχτια...αλλά που μυαλό...και την έπεσε η μικρή που λέτε για εκατό χρόνια...μαζί με αυτή κοιμήθηκε κι όλο το βασίλειο...αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω..οι υπόλοιποι τι χρωστούσαν να χάσουν 100 χρόνια από τη ζωή τους; να βρεθούν σε άλλο αιώνα δηλαδή...ανάλογα με τη χώρα μπορεί να έχασαν την αναγέννηση, τη μεταρύθμιση, την αντιμεταρύθμιση, την τουρκοκρατία μα το φαντάζεστε σε τί σύγχυση ήταν όταν ξύπνησαν...για να μη μιλήσω για τον καημένο τον πρίγκηπα που σίγουρα ήταν ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας και αφού πέρασε από σαράντα κύματα βρέθηκε υποχρεωμένος να φιλήσει την όμορφη κατά τα άλλα, αλλά ντυμένη με τομάρι ζώου και πανβρώμικη (100 χρόνια ύπνου φαντάζεστε ε; αράχνες είχε πιάσει στην καλύτερη περίπτωση) βασιλοπούλα...κλείνοντας θα ήθελα να προτείνω αλλαγή του τίτλου στη δημοτική..τι θα πει κοιμωμένη....η ωραία κοιμισμένη είναι πολύ καλύτερο έχει δε διττή σημασία γιατί τονίζει τη γκαντεμιά αλλά και τη βλακεία της βασιλοπούλας που πήγε σα κοιμισμένο και τρυπήθηκε....δε θα σχολιάσω περαιτέρω γιατί φαντάζομαι το πιάσατε το υπονοούμενο ένα θα πω μόνο.....το γεγονός ότι, παρότι τους καταράστηκαν τη μονάκριβη κόρη, ρήμαξαν την ενχώρια ενδυματολογική παραγωγή ρίχνοντας σε μαρασμό ένα ολόκληρο βασίλειο που έπρεπε να βολευτεί με μπανανόφυλλα, έπεσαν σε λήθαργο 100 χρόνια, κι αναγκάστηκαν να δώσουν την κόρη τους στον πρώτο τυχάρπαστο που έλυσε τα μάγια, ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...ε τώρα μας δουλεύουνε κι από πάνω...γιατί γίνεται να ζήσει κανείς κάτι χειρότερο; πλάκα μας κάνουν..