Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Η Χιονάτη και οι εφτά ταλαίπωροι…(μέρος Α)

Και εδώ είμαστε πάλι πιστοί στο ραντεβού μας για το σχολιασμό και αυτό το μήνα μίας ακόμη χιλιοειπωμένης, ενδιαφέρουσας πλην όμως αρκετά προβληματικής ιστορίας, αυτήν της μικρής τρισχαριτωμένης Χιονάτης και τα όσα μύρια τράβηξε μέχρι να τη φιλήσει ο περιπλανώμενος πρίγκιπας ώστε να κλείσει και αυτή ως ηρωίδα τον κύκλο της με έναν ακόμη επιτυχημένο παραμυθένιο γάμο… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…Κλασσική ιστορία ας μην επαναλαμβανόμαστε το γνωστό ζεύγος βασιλιάδων που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν τι σκατά όλοι τζούφιοι ήταν δεν μπορώ να καταλάβω…με τα χίλια ζόρια μένει έγκυος η βασίλισσα και κάθεται στο περβάζι του παραθύρου της, έξω πέφτει πυκνό το χιόνι και κεντάει….(τώρα τι κεντάει δε μας λέει το παραμύθι αλλά εγώ νομίζω ότι κεντούσε το γνωστό αριστούργημα-κέντημα ο γέρος και το τσιμπούκι..) …εκεί που κεντάει λοιπόν, τρυπάει το δαχτυλάκι της η καημένη η βασίλισσα και τρείς σταγόνες αίμα πέφτουν πάνω στο λευκό χιόνι...σε αυτή τη λεπτομέρεια κρύβεται όλη η αλήθεια για τον ανεξήγητο θάνατο της βασίλισσας-μαμάς της Χιονάτης και της αντικατάστασής της αργότερα από την κακιά μάγισσα μητριά….μόνη της το φαγε το κεφαλάκι της κι άφησε και το παιδί ορφανό να σέρνεται στα ξένα χέρια γιατί έπαθε πνευμονία αγαπητοί μου αναγνώστες! Λογικό αφού κεντούσε με ανοιχτό το παράθυρο χειμωνιάτικα (πως αλλιώς έτρεξε το αίμα πάνω στο χιόνι;;;;) και όλα αυτά για να κάνει τη γνωστή ευχή:….αχ να κάνω ένα κοριτσάκι με έχει άσπρο δέρμα όπως το χιόνι, με κόκκινα μαγουλάκια σαν το αίμα που έπεσε πάνω στο χιόνι και μαύρα μαλλάκια σαν τον έβενο του παραθύρου….και η ευχή της –ω του θαύματος-πραγματοποιείται αφήνοντας σε όλες τις άλλες μαμάδες ερωτηματικά του τύπου βρε μπας να ζητούσα κι εγώ ένα ξανθό με γαλάζια μάτια ή άλλα ερωτήματα για την καταγωγή αυτού του παιδιού και ποιος ήταν ο αληθινός του πατέρας….(μάθαμε τώρα όλες και το ρίχνουμε στις ευχές, μαύρος ο άντρας και κοντός, το παιδί ξανθό και δίμετρο…αχ αγάπη μου είχα ευχηθεί να βγει έτσι και μου κάνε τη χάρη η καλή μου νεράιδα….βρε σε ποιους τα πουλάνε αυτά;;;) αλλά καλός μαλάκας κι ο βασιλιάς, ας μη μακρυγορώ, η μικρή γεννιέται και τη βαφτίζουνε όχι Ελένη όχι Μαρία όχι Αννούλα αλλά με το πολύ πρωτότυπο και αρκετό για να οδηγήσει ένα παιδάκι στην τρέλα στο σχολείο Χιονάτη…κι όλα αυτά επειδή ήταν λίγο άσπρο…με την ίδια λογική, ανάλογα με τα εξωτερικά χαρίσματα του παιδιού σας μπορείτε σύμφωνα με το παραμύθι να τα βγάλετε: Κοντό, Χοντρό, Παραπολυχοντό, Ψηλό ή Ψηλή ανάλογα το φύλο, Θεόκοντο, Θεόκουφο(αν είναι κωφάλαλο), Πενταδάχτυλο, Δίβυζο και άλλα….Ε αυτοί το βγάλανε λοιπόν και με μεγάλη ευκολία μάλιστα Χιονάτη το παιδί που εμένα για να με βαφτίσει ο παπάς Αναμπέλα έφτυσε αίμα η μάνα μου γιατί δεν ήτανε λέει χριστιανικό…Η μάνα όπως προαναφέραμε αποκαθιστώντας την πάσα αλήθεια πέθανε λίγο καιρό μετά και ο πατέρας στις εννιά της μακαρίτισσας άλλην έφερε στο σπίτι…μία πανώρια γυναίκα λίγο ψωνάρα που τύγχανε να είναι μάγισσα και να διαθέτει ένα μαγικό καθρέφτη που τον ρωτούσε κάθε τρεις και δυο: Καθρέφτη καθρεφτάκη μου ποια είναι η πιο όμορφη σε ολόκληρη τη χώρα; Εσύ βασίλισσά μου της απαντούσε ο καθρέφτης που έλεγε πάντα την αλήθεια. Έτσι μας λέει το παραμύθι βέβαια…Η προσωπική μου άποψη ήταν ότι ο καθρέφτης ήταν γλυφτράκι αλλά μια πρωταπριλιά είπε να κάνει ένα αστείο και της απάντησε η Χιονάτη!!! Πριν προλάβει να της πει πρωταπριλιά!!, η μάγισσα δίνει εντολή σε ένα κυνηγό να πάει να σκοτώσει τη μικρή στο δάσος….για να μείνει αυτή η πιο όμορφη. Ο κυνηγός πάει τη μικρή στο δάσος τη λυπάται την παρατάει εκεί να μαζεύει λουλούδια και γυρνάει και λέει πως τη σκότωσε και η βασίλισσα ήσυχη πως κανείς δεν απειλεί την ομορφιά της συνεχίζει χαρούμενη τη βασιλική ζωή της…όλα βαινουν κατά το σχέδιο της πανούργας μητριάς γιατί –τι πιο φυσικό- ο βασιλιάς επιφορτισμένος με τα βαριά ηγετικά του καθήκοντα χαμπάρι δεν πήρε ότι απουσίαζε η μοναχοκόρη του για μήνες μετά…αλλά τι έκανε η μικρή Χιονάτη μόνη στο δάσος;;;; μάζευε λουλουδάκια και χάθηκε φυσικά (συμβαίνει συχνά στις νεαρές πρωταγωνίστριες των παραμυθιών..) και εκεί που είχε αρχίσει να απελπίζεται βλέπει μπροστά της να ξεφυτρώνει ένα μικρό σπιτάκι….μπαίνει μέσα και τι να δει…την αρχή της παραλογίας αυτού του παραμυθιού…εφτά καρεκλίτσες με εφτά πιατάκια με φαγητό, εφτά ποτηράκια, εφτά πιρουνάκια, εφτά μαχαιράκια, εφτά ψωμάκια, εφτά πετσετούλες και στην άκρη, εφτά μικρά χαριτωμένα κρεβατάκια…(συνεχίζεται…)