Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Η Χιονάτη και οι εφτά ταλαίπωροι.. (Μέρος Β)


...αχ τι όμορφα είναι όλα και μικροσκοπικά! αναφώνησε η Χιονάτη και σκέφτηκε ευθύς αμέσως: θα μένουν παιδάκια εδώ…ναι! ναι! το βρήκα! εφτά μικρά παιδάκια... νταααααααααα…….(ηλίθια έτσι;)…εφτά μικρά παιδάκια μένουν μόνα τους στο δάσος...παρόλα αυτά, και παρότι πίστεψε ότι πρόκειται για παιδάκια δε δίστασε όχι μόνο να καταβροχθίσει τα φαγητά τους αλλά ούτε καν να κάτσει σαν άνθρωπος να φάει από ένα σερβίτσιο….το παραμύθι μας λέει ότι έφαγε λίγο από το ένα πιατάκι, λίγο από το άλλο ψωμάκι, ήπιε λίγο από το τρίτο κρασάκι (αυτό το παραβλέπουμε ότι τα παιδάκια το τσούζαν που και που) και μετά σαν τη μουλάρα ξαπλώθηκε και στα εφτά κρεβατάκια γιατί το ένα λέει δεν τη χωρούσε…και δεν ανησύχησε μήπως το σπίτι κατοικείται από παρανοϊκούς δολοφόνους, ληστές, βιαστές ή κλεπταποδόχους. Το απόγευμα και ενώ η μικρή Χιονάτη ροχάλιζε μακάρια γύρισαν οι ταλαίπωροι ένοικοι από τη σκληρή δουλειά τους…επρόκειτο για εφτά νάνους που δούλευαν σε διαμαντορυχεία….και ενώ κατά τα φαινόμενα βρίσκανε πλούσιο υλικό, ζούσαν σαν τους φτωχούς συγγενείς σε ένα μικρό καλυβάκι…τώρα η μάνα που έκανε έναν (νάνο) έκανε δεύτερο, έκανε τρίτο, έκανε τέταρτο…ε δεν αναρωτήθηκε μήπως έχω κάποιο πρόβλημα να πάω να το κοιτάξω;;;; γιατί μου βγαίνουν όλα τα παιδιά σκάρτα; Όχι όμως αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν πήρε πρέφα συνέχισε ακάθεκτη. Φήμες λένε ότι πήγαινε για το κορίτσι αλλά μετά το έβδομο αγόρι παραιτήθηκε της προσπάθειας. Το κακό όμως είχε ήδη γίνει κι έτσι εφτά μαγκούφια κατέληξαν να μένουν στο σπιτάκι αυτό. Η μάνα τους κάνοντας την επανάστασή της κινήθηκε αντίθετα με τις παραδόσεις της εποχής και είχε ονοματίσει τα παιδιά της όχι ανάλογα με τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά (βλ.Η Χιονάτη και οι εφτά ταλαίπωροι Μέρος Α) αλλά ανάλογα με τις φυσικές τους χάρες-κουσούρια. Έβγαλε λοιπόν τα παιδιά της Σοφό, Χαχανούλη(ωχ συγνώμη αυτό είναι από άλλο στόρυ) ήθελα να πώ Γελαστό, Υπναρά, Χαζούλη, Ντροπαλό, Συναχωμένο και Γκρινιάρη. Τώρα το να είσαι όλα τα υπόλοιπα πες ότι μπορεί να συμβεί αλλά στην περίπτωση του Συναχωμένου μπορούσε πιστεύω να κάνει κάτι η μάνα, ίσως να ντύσει το παιδί καλύτερα ή να πάει να το κοιτάξει για αλλεργίες…στη δε περίπτωση του χαζούλη πρόκειται για άτομο χτυπημένο από τη μοίρα…και νάνος και ηλίθιος δηλαδή….κρίμα…γύρισαν λοιπόν οι νάνοι στο σπιτάκι τους, κάθισαν στο τραπέζι και άρχισαν τις ερωτήσεις που προκάλεσε η πρωτύτερη αδιάκριτη συμπεριφορά της Χιονάτης: Ποιος έφαγε από το φαγάκι μου; Ποιος πείραξε το ψωμάκι μου; Ποιος ήπιε από το κρασάκι μου; Κλπ Κι εκεί που κόντεψαν να γίνουνε κώλος οι άνθρωποι μεταξύ τους για το ποιος έφαγε το φαί ποιού, άκουσαν ροχαλητά και συνειδητοποίησαν ότι κάποιος ήταν μέσα στο σπίτι…εγώ στα λεγα να κλειδώνουμε άρχισε τις γκρίνιες ο Γκρινιάρης…κι είχε και δίκιο εδώ που τα λέμε…και ανακαλύπτουν την κοιμωμένη Χιονάτη που είχε ξαπλώσει με τα ρούχα και τα παπούτσια πάνω σε όλα τα σκεπάσματα…(βρωμιάρα…)…αυτή ξυπνάει τρομαγμένη και συνειδητοποιεί τι μαλακία έκανε που δεν περίμενε να δει ποιοι κατοικούσαν πριν αράξει σαν στο σπίτι της…ευτυχώς για πολύ καλή της τύχη (πρόκειται για φοβερή κωλοφαρδία) οι νάνοι ήταν πολύ ευγενικοί και κατανόησαν το πρόβλημά της (ότι δηλαδή η παρανοϊκή μάγισσα-μητριά της ήθελε να την καθαρίσει για να επιβεβαιωθεί) και αποφάσισαν να την κρατήσουν για δουλάρα αλλά ποτέ μα ποτέ να την εκμεταλλευτούν παρά την ομορφιά της αν και ήταν εφτά μαγκούφια χωρίς καμιά ελπίδα να γαμηθούν σε παρελθόν παρόν και μέλλον…όλα λοιπόν νορμάλ και σε αυτό το παραμύθι (θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα) και άρχισε μία ήρεμη ζωή στο μικρό καλυβάκι όπου οι νάνοι φεύγαν στη δουλειά το πρωί αφού συμβούλευαν τη μικρή Χιονάτη να μην ανοίγει σε κανέναν την πόρτα κι η μικρή πριγκήπισσα, ενθουσιασμένη από την καινούρια της ζωή, συνέχιζε να ομορφαίνει παρά το γεγονός ότι συζούσε και είχε να καθαρίζει, να πλένει και να μαγειρεύει για εφτά γέρους εκ των οποίων ο ένας εστία μικροβίων, ο άλλος ηλίθιος, ο άλλος γκρινιάρης, ο άλλος κοιμισμένος, ο άλλος φύτουκλας και ο τελευταίος να κρύβεται συνέχεια στο μπάνιο…..Αλλά τι γινότανε πίσω στο παλάτι;;; Ο καθρέφτης μετά που διώξανε τη Χιονάτη είχε πέσει σε αδράνεια…Η βασίλισσα σίγουρη για την ομορφιά της δεν τον χρησιμοποιούσε πιά…Αυτός που εκτός από γλυφτράκι ήτανε και ρουφιάνος αλλά και ανακατωσούρης…μια μέρα που η βασίλισσα περνούσε τυχαία από εκεί τη ρώτησε: εεε…σόρυ…μήπως θέλεις να σου πώ αν είσαι η πιο όμορφη σε ολόκληρη τη χώρα;;; γιατί αν ναι η απάντηση είναι όχι!.....τι; είπε η βασίλισσα; Και ποια είναι; Η Χιονάτη φυσικά! Ξανάπε ο καθρέφτης…Μα η Χιονάτη είναι νεκρή…Νομίζεις της λέει ο καθρέφτης κι αμέσως της αποκάλυψε την εικόνα της Χιονάτης στον κήπο του καλυβιού να απλώνει ένα σώβρακο του Χαζούλη…ΓΓΓΓΓΓκκκκκκκκρρρρρρρρρ άναψε και κόρωσε η βασίλισσα και μια και δυό ντύνεται φτωχικά και τρέχει γρήγορα γρήγορα στη φτωχική καλύβα του δάσους….(συνεχίζεται)