Εις την Πόλη για τούς Έλληνες, Ισταμπούλ για τους Τούρκους, η πόλη των Μουσουλμάνων, Διεθνής πόλη, πρωτεύουσα της βυζαντινής και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη δεν έχει ανάγκη να αποδείξει την αξία της σαν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις του κόσμου. Όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο της, σήμερα αριθμεί περί τα 1000 μέλη, στο μέρος όπου, έως τα αίσχη του '55 και τις συνεχείς απελάσεις λίγα χρόνια αργότερα, άκμαζε μία κοινότητα 100.000 Ελλήνων, τους οποίους δεν μπόρεσε να προστατεύσει το ελληνικό κράτος εξερχόμενο ενός καταστρεπτικού εμφυλίου σπαραγμού....στην 'Πολίτικη κουζίνα' μία φράση μου έχει εντυπωθεί...'Μας διώξανε σαν Έλληνες και μας υποδέχτηκαν σαν Τούρκους'. Και δεν ήταν οι μόνοι...Εντύπωση προκαλεί πάντα η αρνητική διάθεση των ντόπιων απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρέθηκαν εδώ, όχι επειδή το θέλησαν αλλά επειδή τους έριξε εδώ η ανάγκη....Πολίτες, βορειοηπειρώτες, αργότερα Έλληνες της Ρωσίας αυτοί που αποκαλούνται λανθασμένα Ρωσοπόντιοι, το ελληνικό στοιχείο που άκμαζε σε διάφορες περιοχές επί αιώνες δέχεται έως και σήμερα στη χώρα μας διακρίσεις που δεν ταιριάζουν σε ένα λαό που θέλει να θεωρείται σύγχρονος. Αλλά τι τα θέλετε...πάντα αυτός που σέρνει τη συμφορά είναι και ο αδύναμος και αυτός είναι που πρέπει να προσαρμοστεί για να επιβιώσει. Ας προσπαθήσουμε ωστόσο να μην κάνουμε τη ζωή αυτών των συνανθρώπων μας φορτική με ειρωνικά σχόλια που κρύβουν μια εντελώς ηλίθια αίσθηση υπεροχής. Αλλά ας γυρίσουμε στην Πόλη...όλοι αισθανόμαστε θλίψη για την κατάντια του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή αυτή, όπως και σε άλλες περιοχές της Ανατολής όπου οι Έλληνες ή μάλλον οι ορθόδοξοι πληθυσμοί αναγκάστηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να εγκαταλείψουν τις εστίες τους που σήμερα κείτονται μαυρισμένες και άδειες με τα παραθυρόφυλλα σφραγισμένα ή άδεια σαν κουφάρια περιμένοντας ακόμα τους ιδιοκτήτες τους. Όλοι στεναχωριόμαστε, ιδίως οι βαθιά θρησκευάμενοι να βλέπουμε τις εκκλησίες να μη λειτουργούν ή άλλες να έχουνε μετατραπεί σε τζαμιά για να εξυπηρετήσουνε ένα μουσουλμανικό πληθυσμό ολοένα αυξανόμενο όπως αυτόν της Πόλης. Όλα όμως έχουνε ένα όριο. Αίσχη γίνονταν και γίνονται σε όλο τον κόσμο. Δεν τιμάτε όμως τη μνήμη των ανθρώπων που υπέφεραν με την υπέρμετρη πατριδοκαπηλεία και τον άκρατο εθνικισμο. Πρόσφατα άκουσα τη φράση από κυρία που συμμετείχε σε εκδρομικό γκρουπ στην Κωνσταντινούπολη αντικρύζοντας εκκλησία που είχε μετατραπεί σε τζαμί : ' ααααααα κοίτα κοίτα, οι καραγκιόζηδες, έβγαλαν το σταυρό κι έβαλαν τις μαλακίες τους....' (εννοόντας βέβαια τους μιναρέδες απαραίτητο στοιχείο ενός ισλαμικού τζαμιού τόσο όσο και το δικό μας καμπαναριό όπου παλαιότερα ο ιμάμης ανέβαινε και φώναζε τους πιστούς να προσέλθουν για την αντίστοιχη της δικής μας λειτουργία)...τώρα ο καθένας μας μπορεί να γίνει γραφικός αν το θελήσει αλλά μια συμβουλή σας δίνω: μη γίνεστε προκλητικοί και πριν θελήσετε να εκφράσετε την άποψή σας (εννοείτε πως έχουμε ελευθερία λόγου και κανείς δε σας στερεί αυτό το δικαίωμα) προσπαθήστε να ακολουθήσετε την εξής απλή διεργασία. Περάστε τη φράση σας πρώτα από τη σκέψη σας μία δεύτερη φορά και μετά μπορείτε να την αναφέρετε. Δε βγάζουμε απευθείας από το στόμα μας ό,τιδήποτε μας έρθει. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα ανάμεσα στους παρευρισκόμενους να υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που μπορεί να προσβάλετε άθελα σας, αλλόθρησκοι, μετανάστες, αλλόφυλοι, ομοφυλόφυλοι, του αντίθετου απο εσάς κόμματος ή οποιουδήποτε άλλου κόμματος, παχύσαρκοι, αλλκοολικοί, ναρκομανείς(καλά δεν τρελαίνομαι για αυτή τη λέξη αλλά αυτήν έχουμε), τζογαδόροι, άνθρωποι που τρώνε τα νύχια τους ή που μυρίζουν οι μασχάλες τους, φτωχοί, πλούσιοι, ανάπηροι ψυχικά και σωματικά και κάθε είδους κοινωνική διάκριση μπορείτε να φανταστέιτε. Να μου πεις...όλα πρέπει να τα προσέχω; δεν πρέπει να μιλάω για τίποτα; Δε λέω αυτό. Απλώς πράγματα που είναι για σένα ασήμαντα μπορεί κάποιον να τον πληγώσουν. Μπορεί και εσύ να βρεθείς στη θέση να πρέπει να υπερασπίσεις μέσα σου μία συνήθειά σου που σε εντάσσει σε ένα σύνολο που κάποιος αποφάσισε να του ασκήσει κριτική. Και τελειώνοντας: μάθετε να ακούτε. Ο Θεός, ο Αλλάχ, και όλες οι άλλες αρχηγικές-ας το πούμε- θεϊκές φυσιογνωμίες σε όλο τον κόσμο έχουνε δώσει σε όλους μας δύο αυτιά και ένα στόμα και όχι το ανάποδο. Αυτό δεν πρόκειται για διεθνή θεία συνομωσία. Πρόκειται για σοφή απόφαση των Δημιουργών την οποία και οφείλουμε να σεβαστούμε.
