Ο Χομπς έγραφε στο Λεβιαθαν οτι ένας βασικός σκοπός του κράτους είναι η προστασία από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Εν απουσία δυνατού και δικαίου κράτους έχουμε επιστροφή στην φυσική κατάσταση, πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Να κυβερνήσεις μια χώρα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ίσως πολύ λιγότερο τώρα που κάθε πολιτική κίνηση οδηγεί σε ένα όλο και μεγαλύτερο αδιέξοδο. Αγανακτισμένοι πολίτες κυβερνώμενοι από το χάος. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, ένας στους πέντε Έλληνες ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας - δηλαδή, με κάτω από 10 ευρώ την ημέρα-, κάποιος φίλος πρόσφατα μου είπε πως μπορούμε να ζήσουμε και με λιγότερα, γιατί μιλάμε αλήθεια? Για ζωή η για επιβίωση? Η ανοχή είναι μια ευγενική μορφή αδιαφορίας αγαπητέ μου φίλε.
Ένας πολιτισμός που στηρίζει και στηρίζεται στην ανταγωνιστικότητα για την νομή κάθε αγαθού δεν μπορεί παρά να αναπαράγει τη βία. Δεν γινόμαστε πολιτισμένοι επειδή έχουμε σκοτώσει όλους όσους δε συμμερίζονται τις ιδεολογίες μας. Πάντα στην ιστορία κάποιοι σκεφτόντουσαν και οδηγούσαν όσο κάποιοι άλλοι ακολουθούσαν σαν χαμένο κοπάδι, ίσως οι πιο αδύναμοι η ίσως αυτοί που απλώς δεν είχαν την πολυτέλεια να διαθέτουν χρόνο για να σκέφτονται, αυτό το κοπάδι το προστατεύουμε δεν το αφανίζουμε. Αναμφισβήτητα είμαι υπέρ των διαδηλώσεων, οι διαδηλώσεις, ως εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και αντίδρασης είναι απολύτως θεμιτές και άκρως σεβαστές, η κοινή γνώμη παρακολουθεί, μαθαίνει και αντιδρά, αλλά άλλο είναι η διαδήλωση και άλλο η δολοφονία.
Η μάθηση είναι ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ "Είμαι πεπεισμένη ότι αν θέλουμε να βελτιώσουμε λάθη μας και τις αρετές μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να εκπαιδεύσουμε. Η εκπαίδευση είναι αναμφισβήτητα η κύρια κοινωνική επένδυση.
