Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)
Δυο χιλιετίες τώρα απορούμε πως η παναγία συνέλαβε χωρίς να αμαρτήσει…..ενώ αν είχε αμαρτήσει χωρίς να συλλάβει θα 'χαμε ένα σοβαρό κίνητρο να βρούμε τη λύση….
