Καμιά φορά είμαι βασιλιάς, και τότε ή προδοσία με κάνει να ποθώ τη ζωή του ζητιάνου. Γίνομαι ζητιάνος, Κι η ανυπόφορη στέρηση με πείθει πως πιο καλά ήμουν βασιλιάς. Και να: ξαναφορώ το στέμμα. (Σαίξπηρ, ο βασιλιάς Ριχάρδος)

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017

Φούσκες

Μια μπουκιά θάλασσας κλεισμένη μέσα σε μια πέτρα που μπλέκεται στα δίχτυα των ψαράδων για να τους ταλαιπωρεί.
Οι ψαράδες κόβουν τις φούσκες με το μαχαίρι στη μέση και αποκαλύπτεται ο χρυσός γευστικός θησαυρός που κρατά η «πέτρα» στα σπλάχνα της. Έτσι απλωμένες οι ανοιγμένες φούσκες φαντάζουν ως ισχυρή πρόκληση στο βλέμμα και στη γεύση. Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία για να τις σερβίρετε. Η συνταγή για να διασκεδάσει την έντονη αίσθηση του ιωδίου που ξενίζει πιο πολύ εδώ στη στεριά, αλλά και να προσθέσει γευστικά χρώματα στην ήδη έντονα χρωματιστή όψη και γεύση της σάρκας της φούσκας, βαπτίζεται σε μια «λίμνη»,  σε μέγεθος μπολ, από ξίδι βαλσάμικο, λάδι, σκόρδο, κρεμμύδι, μαϊντανό, ρίγανη, αλάτι, και άφθονο πιπέρι από πάνω. Το τελετουργικό αυτού του ξεχωριστού μεζέ είναι να τον πιάσεις με το ψωμί και να τον φέρεις στο στόμα σου αρτυμένο από τις ευωδιές της «λίμνης».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου